Bir insanın uzaya ilk gidişinin üzerinden bugün tam 56 yıl geçti, ya da sadece 56 yıl. Sovyet mucizesi Yuri Gagarin, Vostok (Doğu) 1 ile gezegenimizin etrafını 108 dakikada dolanmadan hemen önce şu sözleri söylemiş:
“Sevgili dostlar, tanıdıklarım ve tanımadıklarım, yurttaşlar, tüm ülkelerin ve kıtaların insanları,
Bir kaç dakika içinde, bu güçlü uzay gemisi beni uzayın uzak genişliğine taşıyacak. Start verilmeden önceki bu son dakikalarda size ne söyleyebilirim? Tüm hayatım, şu an gözüme tek bir harika an olarak görünüyor. Yaşanmış olan her şey, bugüne kadar yapılan her şey, bu anın hatırına yaşanmış ve yapılmış gibi. Eminim siz de anlıyorsunuz, şu an, uğruna bu kadar çok ve tutkuyla çalıştığımız deneyin saati bu kadar yaklaşmışken duyguların ayırdına varmak güç. Tarihteki bu ilk uçuşu gerçekleştirme görevi bana ilk teklif edildiğinde yaşadığım duygulardan bahsetmeye gerek var mı? Sevinç mi? Hayır, bu sadece sevinç değildi. Gurur? Sadece gurur da değildi. Uzaydaki ilk insan olacak olmaktan, doğa ile daha önce benzeri görülmemiş bir düelloya tek başıma çıkacak olmaktan çok büyük bir mutluluktu hissettiğim. Daha fazlası hayal edilebilir mi?
Fakat hemen sonra üzerime düşen muazzam sorumluluğu düşündüm; nesillerce insanın hayalini kurduğu bir şeyi gerçekleştirecek, insanı uzaya göndermenin yolunu açacak ilk kişi olmanın yükünden daha zor bir iş olabilir miydi? Üstelik bu sorumluluk tek bir insana, onlarca insana, hatta bir topluluğa karşı da değil. Bu sorumluluk tüm Sovyet halkına, tüm insanlığa, onun şimdisine ve yarınına karşı. Ve eğer ben yine de bu uçuşu gerçekleştirmeye karar verdiysem, bu sadece komünist olduğum için, eşi olmayan kahramanlık örnekleriyle yurttaşlarım, Sovyet insanları arkamda durduğu için. Biliyorum ki, görevimin getirdiği sorumluluğun bilinciyle, Komünist Parti ve Sovyet halkının bana verdiği görevi yerine getirmek için elimden gelen her şeyi yapacağım.*
Şimdi start’a sayılı dakikalar kaldı. Size, sevgili dostlarıma ‘görüşürüz’ diyorum, tıpkı uzak bir yolculuğa çıkmadan önce dostların birbirine söylediği gibi. Hepinizi kucaklamayı ne kadar isterdim, tanıdığım tanımadığım, uzak ve yakın herkesi. Yakında görüşmek üzere!”
*Benim çevirim Gagarin’in ses kaydından, ama bu son iki cümle, gördüğüm İngilizce tüm tercümelerde ve bazı Rusça versiyonlarda yok. Buraya 72 fontlu düşünen surat imocisi gelecek.
Görsel: Gagarin fırlatma istasyonuna giden otobüste. Fotoğrafı aldığım linkte dönüşteki konuşması var.
