Nuh’un (Evlilik) gemisine hoşgediniz. Trabzon’un Sürmene ilçesinde bir düğünde çift, davetlilerin arasına tepeden kayıkla inmiş. Düğün maskaralıklarının bu en şovlu örneklerinden biri, Türk aile yapısı içinde boğulmadan var olmaya çalışmak gibi zengin bir metaforla el ele, duraklaya duraklaya tepemize alçalıyor. Üstelik piyasada dinleyenin kısa vadeli hafızasına çamaşır suyu dökmesiyle bilinen LİLA LİLA LİLLA (LİLA LİLA LA) şarkısı eşliğinde. (Bu arada lila lila lilla’nın melodisinin yavaşlatılınca bir tür mehter marşı olarak da çok iyi çalıştığını hiç düşünmüş müydünüz? Deneyin, şaşıracaksınız)
Ama tepeden inen kayığa dönersek… Evlenmek gittikçe daha komplike, daha motorize, daha dünyanın sonundan kaçış bir hal alıyor… gibi mi oluyor ne oluyor allahaşkına?
