Metroma, otobüsüme bindim. Her şey güzel. Yanıma bir erkek oturdu. Her şey hala güzel. Derken adam o bacaklarını pergel gibi, Vitruvian adamı gibi umursamazlıkla açıverdi. Yanımdakinin illa seksomanyak olduğu düşüncesiyle hareket ettiğimden değil ama dışarıdayken kimsenin bana sorgusuz sualsiz, özgürce değmesinden hoşlanmadığım için bacaklarımı çektim ben de diğer tarafa, değmesin diye. İşte o büyük iç konuşma her zaman aynı noktada başlıyor:
“Çekmese miydim, alanımı geri mi isteseydim? Topla bacaklarını mı deseydim? Ama ya farkında değildiyse, bilerek değil alışkanlıktan yaptıysa. Ya durup dururken adamı insanların yanında tacizci konumuna düşürürsem? Ya çok ayıp olursa, ya hiç öyle biri değilse de ben bunu yaptım diye kadınlara düşman olursa? Ya dönüp bana “Ne kıymetli bacağın varmış, geldin sen değdirdin” falan derse? “Uyarım illa koşulsuz seksüel olarak değil, kişisel alan özgürlüğü açısından” diye baştan uyarı çekip derdimi daha mı iyi anlatmayı denesem? Ama alanımı taciz etti işte, bacaklarımı zorla bana çektirerek. Bacaklarım diğer koltuğun çizgisini geçmiyordu ki. Onunkiler maşallah iki tarafa doğru Bruce Lee tarzında çizgileri geçmiiiiiş gitmiş, herifin bi bacağında güneş batıyorsa diğerinde silkelenerek doğuyor. Ayıya bak ya. Sokakta bir başkasına değmekten, değiyor olarak kalmaktan o niye rahatsız değil? Niye illa ben rahatsız olmak ve bildirmek zorundayım karşımdakine durumu? Hakikaten farkında mı değil? İlla kötü düşünmek istemiyorum ama… AYIYA BAK YA. Nasıl çektim ben de bacağımı kuzu gibi ama? Suç benim de biraz. Şimdi benim yüzümden bir sürü başka kadına açacak bacaklarını gerzek gerzek. Bu yanlışa dur demesini bilemedim. Bir dakika şimdi ben cinsel ya da değil, bir tür tacize uğramış sayılmıyor muyum? Adam benim çizgimdeki alanımı geldi işgal etti işte sessizce, mal mal telefonuna bakıyor şimdi. Bu alan tacizinin cinsel olup olmadığı önemli mi allahaşkına? Bana mı düştü bunun kararını illa vermesi, ayrımını yapması? İşgal işgal değil midir? Kararsızlıktan, içkinlikten ölücem galiba şu an. Vagondaki bütün bacakların yok olmasını ve sorunun hemen çözülmesini istiyorum. Napmak lazım? Napmak lazım? Telefonun patlasın ve Allah belanı versin.”
*OSMANBEY*
Ve işte iniyorduk. Gene içimden “Kötü düşünmeyeyim” noktasından “Yanarak can vermelisin, belki de telefondaki highest score’un silinmeli” noktasına durak durak geldim bir kaç dakika içinde. Gene bişey demedim. Gene bacaklar cart diye açıldı ve öyle kaldı. Bu alanının işgal edilmesi, dibine girilmesi problemine yürüyen merdivenlerde kendimce bir çözüm buldum. Arkamdaki basamağa gelip kadınlı erkekli bir insan güruhunun üzerime yapışmasını engellemek için önümden merdivene binenin arkasından iki basamak payı bırakıp, öyle biniyorum. Arkamdaki arada bir basamak bırakmayıp dibime girdiyse, hele bir de gerçek bir AYI YOGİ gibi kolunu merdiven bandına, benim yanıma koyduysa hızla dönüp ölüm bakışları atıyorum, sonra hop, pay bıraktığım konforlu B planı basamağıma doğru geçiyorum. Arkamdaki genelde o boşluğa çıkmıyor. Çıkıyorsa gene dönüp gene ölüm bakışı. Bu merdiven meselesini çözmüş sayılırım.
Ama koltuklar? Ama o bacaklar? Bu konunun sadece benim paranoyak “DEĞMEYİN HADİSE ÇIKAR” hassasiyetlerimden değil de, oldukça geçerli bir sorun olduğuna İstanbul Feminist Kolektif’in yeni kampanyasını görünce daha da bir aydım. İFK, bu adı konulmaz, sık yaşadığım durumu diyaloğa açmak için şöyle bir görsel hazırlamış:
İFK’dan Tuğçe Sarıgül altıyüz sayfalık iç konuşmamı Bianet‘e şu şekilde özetlemiş:
“Kadınlar böyle bir durumla karşılaştığında bacağı açık oturan kişiyi uyarmak can sıkıcı olabiliyor, bunu göze alamayabiliyoruz, ne tepki vereceğinden korkuyoruz.
“Ama şimdi hiçbir şey söylemeden bu çıkartmayı yapıştırabiliriz. Üstüne alınan da alınır. Bunun taciz olduğu, yerimizin işgal edildiği o çıkartmada zaten yazıyor. Bu tepkiye haklılıkla cevap verilebileceğini sanmıyorum. Ayrıca etraftaki kadınlar, bu durumda bir kadını da yalnız bırakmayacaktır.”
Peki siz bu konuda ne yapıyorsunuz, başınıza hiç geldi mi? Rahatsızlık duyduğunuz bir şey mi? Bu bir kaç erkek tanıdığımdan duyduğum basit “Alışkanlık” ya da “Daha rahat oluyor, pipiden dolayı” açıklamaları bu fenomenin her tezahürünü tanımlamaya yeter mi? Ne yapmalı? (Soruları bitmiyordu) Yorumlarda buluşalım.
