Annelerin reklamlarda oğluşlarının sevimli ve hafif hımbıl evrenlerine endeksli ve ancak onlarla anlamlı çeşitli servis kaynakları olarak tasvir edilmesine şu garip Kamil Koç reklamı vasıtasıyla değinmiştik. Aynı yaklaşımı meğer müşteri servisinin sadist eğilimleriyle ünlü TeknoSA da edinmiş. (Bu vesileyle WTF kısaltmasına ONB olarak Türkçe bir alternatif sunabilir miyim, O NE BE biçiminde? Oluyor mu?)
Teknoloji, ulaşım gibi erkle özdeşli endüstrilerin bu Ödipal olayı aynı açıdan dürtükleyip durmalarında bir şey var. Ne bu? Görünüşte anneleri de onore eden bir oğul pışpışlama yöntemi olduğundan mı? Teknolojiyi genelde erkeklerin, ama daha önemlisi büyümeyen çocukların tükettiği bir sektör olarak görmekten mi? Yani mağazadan aynı annene benzer bir şeyler alabileceğin düşüncesi niye böyle işe yarıyor? Bir erkeğin “Garib anamı shuffle’a alayım” demek yerine bu reklamdan biraz tiksinmesi gerekmiyor mu? Yani şimdi bu reklam aslında “Gidin mağazadan ananızın kablolusunu alın” demiyor mu? (…ve FAÇ, namusa laf etmekten üç saniyede parçalara ayrılmıştı)
Erkek 5harfliler, reklamlar size de anasından kopamayan denyo muamelesi yapıyor. Göreve.
