AR Wear adında New York’lu bir marka kilitlenebilir şort şeklindeki ürünlerinin saldırganları caydıracağını ve “tamamlanmış tecavüz”leri engelleyebileceğini iddia ediyor. Bir aydan kısa bir zamanda fon bulma kampanyaları indiegogo’da 50.000 dolara ulaşmış.
Videoları şurada:
http://www.youtube.com/watch?v=Bf8Mft6aYlY
İlk düşüncem kaderci bir “lanet olsun bu dünyaya” oldu. Sonra “belki dünya değişene kadar birilerine faydası dokunabilir” dedim. Fakat bu ürünler tam da değişime giden yolda yenilgiyi baştan mı kabulleniyor? UK Anti-Street Harassment kampanyasının kurucusu Vicki Simister şöyle diyor:
“Bekaret kemerinin modern zamanlara uyarlanmışı, erkeklere tecavüz etmekten kaçınmayı öğretmektense kadınlara tecavüze uğramaktan kaçınmayı öğreten toplumun başka bir ürünü. Tecavüzcülerin değil mağdurların suçlandığı bir toplum.
Neden insanları toplumun kadınlara karşı tutumunu değiştirmeye ve vajinalarımız yerine daha fazla tecavüzcüyü hapsetmeye çalışan kampanyalara hücum ederken göremiyoruz? Neden hala tecavüze uğramama sorumluluğunun kadında olduğu bir dünyada yaşıyoruz?
AR Wear tasarımcılarının amaçlarını merakla kendilerine ulaşmaya karar verdim. İsimleri Yuval ve Ruth, soyadlarını paylaşmak istemiyorlar. Ruth birden fazla defa cinsel saldırıya uğramış, ürün için fikri bu korkunç deneyimler vermiş. ‘Biri 18 yaşımda diğeri 20lerimin sonunda, iki kez tecavüz teşebbüsüne maruz kaldım. Her iki defasında tecavüzün tamamlanmasını önleyen gecikmeler oldu. İlkinde etraftan sesler duyup vazgeçene kadar saldırganla mücadele ettim. İkincisinde saldırgan bir eli boğazımdayken bir şekilde dar kot pantolonumu ve iç çamaşırı çıkarmayı başardı ve beni yere savurdu. Çığlık atmaya başladım ve bir şey saldırganın kaçmasına neden oldu. Giysilerimi bu kadar kolay çıkarabildiğini hatırlamak beni AR Wear iç çamaşırlarının bazı tecavüzleri önlemede etkili olabileceğine inandırdı.’
AR Wear’in niyeti iyi olabilir fakat bu ürünle ilgili hala pek çok sorun var. Öncelikle, pek çok potansiyel mağduru dışlıyor. Erkekler de tecavüze uğruyor. Engelli insanlar da. Çocuklar da. Aşırı kilolular da. Translar da.
Ayrıca tecavüzün çoğunlukla gölgelerin arkasına saklanan ‘kötü yabancının’ ‘kendini tehlikeli bir duruma sokmuş kadının’ üzerine atlayarak gerçekleştiği efsanesini sürdürüyor. Site, tecavüz tehlikesinin olduğu durumlar olarak koşuya çıkmayı ya da gece gezmelerini örnek gösteriyor. Oysa cinsel saldırıların yaklaşık üçte ikisi mağdurun tanıdığı biri tarafından gerçekleştiriliyor.
Etik olarak, cinsel saldırının varlığından kar elde etmeye çalışmak biraz yanlış değil mi?
Avustralyalı bir hakimin, ‘kadının yardımı olmadan dar kot pantolonunu çıkarmanın mümkün olduğunu sanmıyorum’ diyerek söz konusu cinsel saldırının karşılıklı rızaya dayalı olduğu sonucuna varabildiği bir dünyada, kadın düşmanlarına tecavüzü mazur göstermek için bir sebep daha vermiş olmuyor muyuz? AR şortlarınız kusurluysa, tecavüzden siz mi sorumlu olacaksınız? Ve, Tanrı korusun, bu ürün kadın modasında gündelik bir parça haline gelirse, tecavüz mağdurlarına neden bu ürünü giymedikleri mi sorulacak?
Tecavüzü engellemek için vajinalarımızı kelimenin tam anlamıyla kilitleme yoluna gitmek tecavüz kültürüne karşı mücadelede ne yazık ki daha ne kadar işimiz olduğuna işaret ediyor. Bu modern zaman bekaret kemeri, kadının cinsel haklarında ortaçağdan bu yana ne kadar az ilerleme olduğunu gösteriyor.”
Tecavüz “engelleyici” ya da “geciktirici” donlar… Siz ne düşünüyorsunuz?
