Heteronormatif kültürel alanın şekillenişinde ev, sanki hiçbir eksiği yokmuşçasına ele alınıyor. Anarchitectural performanslarsa orada olmayana, ortadan kaldırılana, noksan olana –kalanı ebedi göstermek adına yok edilmiş, silinmiş ya da karartılmış olana- ihtimam etme hususunda ısrarcı.
10 yaşındaki Nebi: “Çok güzel yaşamak istiyorum ama şimdi güzel değil, çok yoruluyoruz” diyor.
Matrix bir trans alegorisi olarak önümüzde nasıl bir dünya açıyor?
Enkaz altında kalmanın travmasını tekrar tetikleyebilecek nitelikte olan görüntüler, insanların mahremiyetine saygı göstermeksizin üretilip tüketiliyor.
Nefret üreten söylemleri ifade özgürlüğü olarak sunan mekanizma nasıl işliyor?
Birlikte yol alan kadınların hikayesi…
Bir avazda sayacağınız İç Anadolu vilayetlerinin her birinde oyunbozan hayatta kalma kitim tıkır tıkır işliyor.
‘’Bir dünyanın haşinliğinden sakınmamız gerektiğinde bir sığınak inşa ederiz.’’
Feminist dostluklar neden çatırdar?