İnsanın öldüğü yer, doğduğu yerden daha çok şey söyler o kişiyle ilgili.
Sanat tarihi kanonuna erotik müdahaleler…
İzlenimciliğin ‘unutulan’ tek ressamı Berthe Morisot
Rahibe-ressam Nelli, sanat tarihi yazımının bilinen ilk örneğini veren Vasari’nin Sanatçıların Hayat Hikâyeleri adlı kitabında yer alan az sayıda kadından biri.
Tarihsel anlatılar içinde sarayla harem dışında ve Oryantalist tipolojilerden bağımsız olarak hayal etmekte güçlük çektiğimiz kadınları, bu resim sayesinde, Ankara’da gündelik hayatın içinde, işinde gücünde, kanlı canlı resmedebiliyoruz.
Çocukluğunda çok sevdiği, anneannesinin kıyafetlerini giyip aynada kendine bakarak eğlendiği kılık değiştirme oyununu büyüdüğünde sanat işlerine taşıyor.
Toprağına yıldızlar, ateş böcekleri, güneşler yağsın.
Renate Bertlmann, 1970’lerde bir çok çağdaşı gibi 1968’in devrimci atmosferi ve ikinci dalga feminizmin gücüyle kadın bedenini bir kutlama ve devrim aracı olarak yeniden kurgulayan eserler üretmiş.
Kadın yüzlerinin bariz bir şekilde öne çıktığı tarih ise geç 11. yüzyıla tekabül ediyor. Ağırlıklı olarak İran’da üretilen, renkleri ve hikâyeleri olan bu seramik eserlerin kahramanları mah-ru (ay yüzlü) diye tabir edilen, Asyatik özellikler gösteren, geniş, beyaz yüzlü, badem gözlü, küçük ağızlı kadınlardır.