Hangi müşterek ve kurumsal mevziler dezenformasyonla mücadeleye omuz verebilir ve huzursuz mazilerle daha dürüst bir şekilde gerçekleşecek kamusal bir hesaplaşmanın önünü açabilir?
Karlin’in seyahat günlüklerini benzersiz ve popüler yapan şey, dünyanın en ücra köşelerinden bazılarında bekar bir kadın gezgin olarak üstesinden gelmek zorunda olduğu sorunların ve engellerin yanı sıra yaşadığı talihsizlikleri de anlatmasıydı.
Yüz binlerce insanın birlikte yarattığı bir direniş hükümeti devirmeye kalkışmak diye bir suça çevrildi önce, sonra da yedi kişinin omuzlarına yüklendi.
Anlatamamak halinin bedende de bir karşılığı var. Bedenin hafızası var.
İnsanın öldüğü yer, doğduğu yerden daha çok şey söyler o kişiyle ilgili.
“Hayatım boyunca, ara ara herkesten , her şeyden kaçma düşü kurmama rağmen evden ilk ve tek kaçışım sekiz yaşımdayken olmuştu.”
İklim krizi politik bağlamından koparılıyor, atıksız yaşam hareketi bir kişisel gelişim projesiymişçesine pazarlanıyor. Elbette bunun arkasında çok planlı bir ideolojik kampanya var.
“Tarih alanında kadın dayanışması sadece kadın tarihçilerin çalışmalarını bu alanda görünür kılmakla ilgili değil, tarihçiliği toplumsal ve çok disiplinli bir anlayışla dönüştürmek için de anlamlı.”
“Feminist, kuir ve vegan politikaların üçü de işlerimde samimi bir biçimde buluşuyor. Üçünün ortaklığı bedene müdahale ve sömürüden geçiyor.”
“Aile, bir kazadır.” Lütfi Akad’ın Gelin’i ve Fikret Reyhan’ın Çatlak’ı, belki de en çok bunu hatırlatıyor.