“Kitabın mutfağında Audre de bizimle beraberdi hep. Bize ses verdi, yanıt verdi, cesaret ve güvenimizi perçinledi. Tüm bu süreç kolektif olmasının yanı sıra aslında bir deneyimleme süreciydi. İyi-kötü, doğru-yanlışın ötesinde bir ilişkilenme biçimi…”
Sessizlik bize fiziksel açıdan güvenlik sağlarken duygusal açıdan bizi savunmasız bırakıyor. Hayatta kalabilmek için adil olmayan pazarlıklar yapmamız gerekiyor.
Lezbiyenleri mekandan atanları boykot!
Hetero kadınlarla nasıl konuşacağımı bilmiyorum ama önemli bir şey söylemeye geldim.
“Release Me” anaakımda romantizme hapsedilen lezbiyen cinselliğinin iştahlı tarafını neşeyle gösteriyor, hem de cinsel yakınlığın cinsiyetlerden ve yönelimlerden öte insana iyi gelen tarafını hatırlatıyor.
Lezbiyenliğin ve lezbiyen arzunun cisimleştiği anların mekânı görsel ürünlerde neden sıklıkla yüzme havuzu oluyor?
Lezbiyen kadın, topluma “Affedersiniz benim cinselliğim var ve sizin onayladığınız yönde değil” demiş olduğundan, tüm kadınlar için ölçü olan namus zırhını delme cüretinde bulunan bir kadın olarak algılanıyor olabilir mi?
Lezbiyen olmak sosyal rolleri daha az umursamayı ve dolayısıyla kendi bedeninde rahat etmeyi, mental blokajlardan biraz olsun arınmayı beraberinde getiriyor olabilir mi?
Korok, hiç olmazsa yamyamlığa gösterdiği anlayışın yarısını evlilik dışı cinsel ilişkiye, eşcinselliğe ve mastürbasyona da göstermiştir diye düşünüyordum. Yanlış düşünmüşüm.