Kadın yüzlerinin bariz bir şekilde öne çıktığı tarih ise geç 11. yüzyıla tekabül ediyor. Ağırlıklı olarak İran’da üretilen, renkleri ve hikâyeleri olan bu seramik eserlerin kahramanları mah-ru (ay yüzlü) diye tabir edilen, Asyatik özellikler gösteren, geniş, beyaz yüzlü, badem gözlü, küçük ağızlı kadınlardır.