Gezi sürecinden feminizm adına benim çıkardığım ders bizim bu anaarter “beyaz feminizm”den ayrık, kendi gruplarımızın dertlerini daha iyi anlatabilecek “otantik” kadın hareketlerine muhtaç olduğumuz.
But before we found the night of the deer/ We were all as afraid as children.
Ama geyikli geceyi bulmadan önce / Hepimiz çocuklar gibi korkuyorduk
“Gezi Parkı protestoları şüphesiz Türkiye’nin vatandaş haberciliğiyle bugüne kadarki en büyük imtihanıydı.”
Taciz haberlerini sosyal medyada paylaşırken ve özgürce “Amma da uydurmuş *gülücük*” veya “Bu olay hiç inandırıcı değil” yargılarını koştururken kendi başımıza gelen taciz olaylarının en korkunç ve kaçınılmaz sorusunun “Ya bana inanmazlarsa?” olduğunu atlıyoruz.