Ateş açmadan önce erkeklerin sınıftan çıkmasını isteyen katil, kadın mühendislik öğrencilerini kendi hayatındaki başarısızlıklar için suçluyordu.
Watson, kadın sorununu çözmenin yöntemini erkeklere eşitsizliğin esasında kendileri için de ne kadar kötü olduğunu anlatmakta görmüş. Çok kereler sistemin onları da suistimal ettiğinin farkına varmalarını istiyor ve onlara ‘işte bu sizin resmi davetiyenizdir’ diyor.
Bir yanda feminizmin medyada bir tür anahtar kelime haline geleceği korkusu, bir yanda ülkemizin Beyoncé’ye yarımağız cevabı Hadise’nin son şarkısında LGBTQI’yle özdeş bir sloganı bağlamından tamamen kopartıp, klibinde motorlu araçlar üzerine bindirip dön babam döndürmesi.
Yegâne varoluş amaçları biraz izolasyon, biraz koruma olan zavallı kıllarımız ve tüylerimiz neden doğal uzunluklarına ulaşıp rüzgârda efil efil salınamamaktadırlar?
Stok fotoğrafları bu kadar bayık ve aynı zamanda da uzaylı kılan nedir? Acaba birazcık da “saatine kızan adam” ve “salatasıyla gülen kadın” kendilerini gördüğümüz reklam, dergi ve gazetelerde bize bir “Beni böyle mi görüyorsun? Allah belanı versin senin” hissi verdiği için olabilir mi?
Erivan’dan buralara yolu düşen feminist bir kardeşimizin, İstanbul LGBT Onur Yürüyüşü ve Ermenistan’da queer olmak ile ilgili yazdıkları.
Üçüncü şahısla feminizm ya da tek parti döneminde mecliste kadın olmak. Meclisin ilk kadın milletvekillerinden Mihri Pektaş anlatıyor.
Gezi sürecinden feminizm adına benim çıkardığım ders bizim bu anaarter “beyaz feminizm”den ayrık, kendi gruplarımızın dertlerini daha iyi anlatabilecek “otantik” kadın hareketlerine muhtaç olduğumuz.
Ayşe Düzkan’ın Pazartesi için 2001 yılında Duygu Asena’yla yaptığı söyleşi
Duygu Asena’nın hatırı büyük. Hatırlıyoruz