Aynen kapitalizm eleştirisi yapan bir sanat eserinin milyarlarca dolara ultra zengin koleksiyonculara satılması gibi döngüsel, bir “kendi aramızda eğleniyoruz” ironisi söz konusu burada da.
Sonuçta nilüfer yiyenler parasını ödedikleri müddetçe sonsuz kaçışlarını sürdürürken, onlara hizmet etmek zorunda olanlar yüzlerine o gülümsemeyi yapıştırmaktan asla kaçamayacaklar.
Grimes bütün dünyevi imtiyazları ve arzularıyla gözümüzün önünde bir insan olarak cisimleşirken…