Anlamamakla barışarak, kadınların iradelerine saygı duyabilirim, gerektiği yerde samimiyetle dayanışabilirim. Fakat yapamıyorum. Dayanışıyorum, destekliyorum, ama ne samimiyim, ne de içim rahat.
Ama nefret orada durduğu sürece özgürce ifade edilmesini yargı yoluyla önlemek tam olarak neye yarıyor?