Kamusal düzen için bir risktim: Erkeksiz, çocuklu, ve mutlu.
Momi’nin annesiyle en yakınlaştığı zaman bir kapışma anıdır. Belki de böyle kaçınarak ve yaklaştığında saldırarak kendisini annenin depresyonundan, bataklığından korur.
Geride bıraktığım yoldan, bana bırakılan anılardan, taşıdığımı yolda fark edeceğim hafızadan, köklerimdeki bellekten geliyorum.
Alzheimer’la çocuk olan anneler, anne olan çocuklar için bir hikaye.
Nesrin’in aynadan bize bakışının karanlığında…
Bu sorunun kendisi o kadar sorunlu ki…