Toronto Scarborough Üniversitesi ve Toronto Üniversitesi’nde çalışan Uluslararası Güvenlik profesörü Aisha Ahmad (@ProfAishaAhmad), 18 Mart’ta Twitter hesabında bir flood yayınladı. Korona günlerinde, biz akademisyenlerin ilgisini çekebileceğini düşünerek bu kısa metni çevirdik. Dünyada ve Türkiye’de yüksek öğrenimin tatil edilmesinin ardından hızla uzaktan ve çevrimiçi eğitime geçilmesi hazırlıklarıyla birlikte, akademisyenler kendilerini yepyeni fakat oldukça tanıdık bir yarış içerisinde buldular. Çalışmak zorunda bırakılan büyük çoğunluğa karşın evde kalma lüksüne sahip olan akademisyenler için evdeki durum çok iç açıcı olmayabiliyor. Bu olağanüstü koşullarda, zamanı boş geçirmemenin ve üretken olmanın gerekliliği ve üstüne üstlük özellikle kadın akademisyenlerin karşılıksız ve normal üstü ev içi emeği birleşince, “balataları yakmamak” gerçekten imkansız görünüyor. Elbette öncelikle kadınlar olarak, ev işinde yardım değil, ortaklaşma istemeye ve her daim kreş talebinde bulunmaya devam ediyoruz. Akademinin bize dayattığı rekabetçi ve bireysel üretim odaklı çalışma rejimine karşı da dayanışma ve kolektif üretimi savunmayı sürdürüyoruz.
Üniversiteden atılan KHK’lı pek çok meslektaşımız, gündelik hayatı aniden yırtan ve bugün bizlere olağanüstü görünen evde kalma koşullarını çoktandır, üstelik katmerli olarak deneyimliyorlar. Onlar bu şartlara karşı çeşitli ortaklaşa üretim pratikleri, dayanışma akademileri ve çevrimiçi eğitim modelleri gibi çözümler ürettiler. Birbirimizden öğreneceğimiz çok şey var.
Prof. Ahmad’in tavsiyeleri ise kısa süreli olmasını umduğumuz yeni normalle birlikte düşünmeye ve yaşamaya başlarken, felaket altında öncelikler ve üretkenlik konusunda küçük bir patika açıyor…
begüm & meral
Akademisyen dostlarım: Ömrüm boyunca birçok felaket yaşadım. İşte, “üretkenlik” konusundaki tavsiyelerim. İlk olarak, uzun vadeli bir oyun oynayın. Şu anda aramızda her şey normalmiş gibi çalışmaya uğraşan arkadaşlarımız, maalesef hızla tükenecekler. Bu kaçınılmaz! Bu nedenle, planınızı daha uzağı gören bir vizyonla yapın.
İkincisi, önceliğiniz doğrudan doğruya ev ortamınızı dengelemek ve kontrol etmek olmalı. Kilerinizde makul malzemelerin bulunduğunu garantileyin. Evinizi temizleyin. Koordineli bir aile planı yapın. Acil durum hazırlığını yapmış olmanızdan gelen güven hissi, zihninizi rahatlatacaktır.
Üçüncüsü, basitleştirilebileceğiniz, azaltabileceğiniz ve kolayca boşverebileceğiniz işler mi var: o zaman BOŞVERİN GİTSİN! Yeni ve süslü bir çevrimiçi ders tasarlamayın. Bu sizin kanınızı emer ve balataları yakarsınız. Kendiniz ve öğrencileriniz için, minimum idari yükü olan, en basit çözümü seçin. Öğrencileri güçlenmiş ve angaje hissettirmeye odaklanın.
Dördüncüsü, önünüze kendinize uyan bir zihinsel intibak süreci koyun. Bir felaket bölgesinde ilk üç beş gün zaten her zaman kayıptır. Ama eğer kendinize bu elzem zihinsel pencereyi açarsanız, bedeniniz de, zihniniz de yeni normale uyum SAĞLAYACAKTIR. Bu zihinsel değişim olmadan, yüz üstü kapaklanırsınız.
Beşinci olarak, zihinsel bir değişimi deneyimledikten SONRA, kendinize bir program yapın. Bir rutin oluşturun. Zaman bloklarıyla haftalık bir takvim oluşturun. Erken kalkın. İlk sıraya en önemli kısımları koyun: yemek, aile, fitness. Önceliğiniz, istikrarlı bir ev düzeni olmalı. Ardından, ulaşılabilir iş hedefleri için takviminize yeni pencereler ekleyin.
Altıncı olarak, beyninizle işbirliği yapın. Benim mesela, yoğun akademik yazım gibi işlere geçişi kolaylaştırmaya ihtiyacım var. Bu yüzden sabahları idari işler yapıyorum ve sonra öğle saatlerinde makale ve kitap projelerine dalıyorum. Ne kadar küçük olursa olsun başarılarınızı işaretleyin. Zihinsel değişim sürecinize güvenin ve destekleyin.
Yedinci olarak, yükselen stres koşullarında vücudunuzun ve beyninizin aynı şeyleri yapmasını istemek pek de mantıklı sayılmaz. Bazı insanlar bir savaş bölgesinde bile yazabilir. Ben yapamam. Savaştan çıkmayı beklerim! Fakat yüksek stres koşullarında gerçekten faydalı başka şeyler de yapabilirim. Zihinsel değişiminizi sürekli olarak destekleyin.
Sekizinci olarak, Siyaset Bilimci meslektaşlarım için: İçinde yaşadığımız felaket, dünyayı anlama şeklimizi değiştirmeli. Öyleyse bunun sizi işinizden alıkoymasını dert etmeyin. Çünkü bizim çalışmalarımızın nesnesi dünya değil de nedir? Bu krizin, tüm hatalı varsayımlarımızı ortadan kaldırmasını ve bizi zorlayarak da olsa yeni anlama biçimlerine yönlendirmesini dileyelim.
Ve son olarak da, komşularımızın ne yapıp ettikleriyle ilgilenelim, yalnızlığa mahkum edilmiş insanlara ulaşabilir, bu yönde elimizden geldiğince gönüllü olarak çalışabilir ya da maddi yardım yapabiliriz. Çünkü, nihayetinde, makalelerimiz bekleyebilir.
Aisha Ahmad
Ana görsel: Hülya Özdemir
