Fotoğrafçı Ji Yeo’nun yetişkinliğiyle ilgili iki hayali vardı. İlki prestijli bir üniversiteye girmek, diğeri kozmetik sektörü sayesinde baştan ayağa bir vücut dönüşümü geçirmek. Okul yıllarını Amerika ve Güney Kore arasında mekik dokuyarak geçirdi, Seoul’da üniversiteye başlayıp ilk hayalini gerçekleştirdiğinde, sıra ikincisine gelmişti.
“Mükemmel olmak istiyorum
Üstümü çiz
Nerelerimi ameliyat ettirmeliyim?”
Ji Yeo geç ergenliğinde kozmetik cerrahiyle tanıştı, 12 yaşında var yoktu. Şu anda 29 yaşında, o günleri şöyle anlatıyor: “Kendimi hiç beğenmiyordum. Öz saygım çok düşüktü. Ayak tırnaklarımdan bile nefret ediyordum. Saçlarımı beğenmiyordum. Kirpiklerimi de.” Fakat konsültasyonlar ameliyat hakkındaki kaygılarını ortadan kaldırmamış. “Daha fazlasını yaptım” diyor Ji Yeo, “Estetik cerrahiyi daha fazla sorguladım, çünkü doktorlardan bir tanesi bile ameliyatların tam olarak nasıl sonuç vereceğini veya muhtemel yan etkilerinin neler olacağını açıklayamadı. Bütün detayları bilmediğimden yapamadım. Hayatım boyunca estetik ameliyat yaptırmayı istedim fakat daha sonra neredeyse benim dışımda başka bir şeylerin beni bunu istemeye zorladığını fark ettim, sanırım.”
Teorisini test etmek için, konsültasyonlara ara verdi ve Güzellik Dönüşümü Odası adlı projesi için kolları sıvadı. Online bir kozmetik cerrahi forumundan Güney Kore’deki çeşitli kadınlarla iletişim kurdu ve onlara cerrahi işlem sonrası hala bandajlıyken fotoğraflarının çekilmesine razı olup olmadıklarını sordu. Karşılığında, bazı durumlarda, onların bakımına yardımcı oldu. ‘Evet’ cevabı vermiş 10 kadının verdiği sonuç sıradışıydı. Onları en savunmasız anlarında gösteren fotoğraflarda bandajlı, incinmiş ve korkmuştular. Bazıları iltihaplanmış yaralarıyla. Kadınların yaşlı göründükleri zaman ağır eleştirilere maruz kaldığı bir kültürde, yaygın görülenin dışında ve yorgun –aynı zamanda kozmetik cerrahinin açıkça herhangi bir belirtisi için- fotoğraflar kadınların su götürmez bir şekilde cerrahi bir nesne olduğu, sık rastlanan bir sürece ışık tutuyordu.
Fotoğraflar özellikle en son olarak konu edildikleri Wired dergisinden sonra internet ortamında çeşitli galerilerde dolaşıma girdi ve yoğun ilgiyle karşılandı. Ji, 2013 Taylor Wessing Fotoğraf Portresi Ödülü’üne aday gösterildi ve bu başarı Ji’nin kafası bandajlı, ameliyat çorapları içindeki kadın portresinin Londra’daki Ulusal Portre Galerisi’nde sergilenmesini sağladı. Şu ana kadar Brighton’da 3 kez gösterilen sergi ABD’de üç galeride hala gösterimde, ayrıca Güney Kore’de iki kişilik bir gösterimin de parçası.
Ji Yeo, “Yolda Bir Yerlerde, Seni Görüyorum” adlı portre serisinde, yeme bozukluğu dayanışma grubundan kadınların portrelerini çekti. Proje, şu anda Güney Kore’de kozmetik cerrahi imkanlarını gösteren bir proje kapsamında gösterimde. “Estetik Cerrahi klinikleri burada devasa büyüklükteler” diyor Ji. “Eğlenme odaları ve her şeyiyle 14 katlı bir bina olan klinikler, neredeyse bir hastane özelliği gösteriyor. Ben de oradaki iç mekanların fotoğraflarını çekiyorum.”
2010’da, ten rengi streç bir elbiseyle Brooklyn’in hareketli bit pazarlarından birinde yanında “Mükemmel olmak istiyorum. Üzerimi çiz. Nerelerimi ameliyat ettirmeliyim?” yazan bir pankartla dikildi. Performans başta iç karartıcıydı, diye anlatıyor o günü. “Kendimi kırılgan konumlara sokmaktan ciddi anlamda tedirgindim. Sokakta yürürken insanların gözünü dikip bana bakmasından bile hoşlanmam.” Sanatçı arada bazı erkeklerin vücudunun kimi bölgelerine dikkatlice baktığını fark etmiş. “Fakat performans boyunca kendime güvenim yerine geldi çünkü insanlar yanıma gelip estetik ameliyat olma fikrime şaşırdıklarını söylüyorlardı.” Kostümü ve cildi üzerine “Sen olduğun gibi güzelsin” “Zaten mükemmelsin” “Burası değil” gibi yazılar karaladılar. “Muhteşem hissettim” diye anlatıyor o anı Ji. “Bu, tüm korkularımın veya kırılganlığımın üstesinden geldiğim anlamına gelmiyordu ama biraz yardımcı olmuştu”
Belki şaşırtıcı, Güzellik Dönüşüm Odası onu estetik cerrahi konusunda daha ılımlı hale getirdi. “Kadınlarla konuşmaktan ve karşılıklı etkileşimden gerçekten etkilenmiştim, başlangıçta ameliyat, masaya yatmakla ilgili büyük bir korkum vardı. Fakat şu anda hiçbir korku hissetmiyorum. Ben de onlardan biri oldum, sanıyorum. Şu anda bu çok gündelik bir şeymiş gibi hissediyorum, o kadar büyük bir mesele değil, estetik cerrahi fikrine daha fazla alışkınım diyebilirim bugünlerde.”
Yaşları 19 ila 49 arasında değişen Seul’daki her beş kadından birinin kozmetik cerrahi ameliyatı olduğunu öne süren 2009 yapımı bir araştırma ışığında, Güney Kore’nin bu sektör için dünyanın en büyük pazar alanı olduğunu iddia ediyor. Ji başta şaşkındı, fakat deneklerinde karşılaştığı tavır sayesinde onları anlayacak noktaya geldi. “Bir kadın geçmişte göğüs büyütme ameliyatı olduğunu, bunun için banka kredisi çektiğini anlatmıştı çünkü parası yoktu.” Sonuçlar göğüslerinden biriyle ilgili bir probleme işaret ettiğinde, Ji, herhangi bir operasyonun ihtimal dışında olduğunu düşündü. “Fakat göğüs büyütme ameliyatı olmak yerine bu sefer de burun ameliyatı ve çene implantı yaptırmıştı. Anlaşılan, bu göğüs büyütmekle ilgili değil, görünümünü iyileştirmek için estetik ameliyat olmakla ilgiliydi sadece. Çoğunda korku veya heyecandan eser yoktu çünkü çoğu için bu tavır oldukça gündelikti. Belki gerçek bu değil, ama bandaj ve ameliyatın getirdiği acıyla birlikte bile daha özgüvenli olduklarını hissettim ben.”
Virginia Blum, Amerikalı profesör ve “Yara Bereler: Kozmetik Cerrahi Kültürü” kitabının yazarı kozmetik cerrahinin bağımlılık haline gelebileceğini, çünkü insanların muhtemelen benlik saygılarının büyüdüğünü hissettiklerini söylüyor ve bu duyguyu tekrar hissetmek istiyorlar. Bunu idddia edebiliyorum çünkü varsayımlar imparatorluğunun ortasında konuşlanmış bir yargıdır bu. Vücut değişimini gerçekleştirdiniz, gerçekten iyi hissediyorsunuz ve sonra bu ruh halinin devam etmesini istiyorsunuz. Ayrıca iddia ediyorum ki şöyle ya da böyle bir işin içine girmişseniz, artık içindesinizdir. Ya kötü bir sonuç alırsınız ve yenilensin istersiniz çünkü aldığınız sonuç yetersizdir; ya da sonuç mükemmeldir ve bu kendinden geçme hissini tekrar yaşamak istersiniz.”
Ji’nin fotoğrafladığı kadınlardan biri 6 ay içinde 16’dan fazla ameliyat olmuştu. “Kadınlar vücutlarının zannetiklerinden daha değişken olduğunu tekrar tekrar deneyimlemek istiyorlar” diyor Blum çünkü “Kadınlar onlara vücutlarını değiştirebileceklerini fark ettiren bir moda dergisi kültürünün içine doğuyorlar, bedenlerimizi parçalara ayırıyor ve fethediyoruz bu şekilde. Estetik cerrahi kadın bedenine kadınların genç kızlıktan beri yetiştirildikleri şekilde yaklaşıyor. Ve erkek bedenleri bu böl-ve-fethet modeli için çok da uygun değiller, yine de gittikçe öyle olduklarını düşünüyorum. ”
Ji’nin fotoğraflarının verdiği güç ve kısmen rahatsızlık hissi sanatçının ikilemiyle orantılı bir biçimde doğuyor. Sanatçı verilen reaksiyonun kültürden kültüre farklılaştığını söylüyor. “ABD ve Avrupa’daki izleyiciler Kore izleyicisinden ziyade fotoğraflar karşısında daha afallamış görünüyor. Korelilerse bu fotoğraflarla çoğunlukla karşılaşıyorlar ve dakikasında fotoğraftaki modellerin ne yaptırdıklarını tahmin etmeye uğraşıyorlar, yani bu bir tahmin oyunu. ‘Ah, gözlerini ve burnunu yaptırmış’ veya ‘Liposakşın (yağ aldırma) yaptırmış’”. Ji hala estetik ameliyat olmak için istek duyuyor. “Belki bir gün yüzümü gerdirebilirim ama içimde biri daha var ki şöyle diyor, ‘yoo, olduğun gibi güzelsin.’ Bu ikisi her zaman savaşıyorlar” diyor Ji. Peki, bu durumla mutlu yaşayabilir mi? “Sanırım buna alıştım” diye cevap veriyor.
Tüm fotoğraflar Ji Yeo’ya aittir.
Bu çeviri Guardian ve Jezebel haberlerinden derlemedir.
