Bu fotoğraf, Mustafa Güneri’nin Hasanoğlan Köy Enstitüsü Kurulurken isimli kitabında 93. sayfada yer alıyor. Alt yazısı “Yapı Sanat Başı Mustafa Güneri ve Köyün Bebeleri.” Kitap bir fotoğraf albümü aslında, Tarih Vakfı tarafından yayınlanmıştı seneler evvel.
Kitaba verdiğim bağlantıda yayın tarihi 2000 olarak görünüyor, bu bilgiden şüpheliyim, çünkü kitabın yayınlanmasına dolaylı biçimde katkım olmuştu, daha sonraki bir tarih olmalı. Mustafa Güneri’nin fotoğrafları oğlu aracılığıyla günyüzüne çıkmıştı ve bir noktada kendisine ulaşmak gerekti. Ben telefon ettim iş yerine. Mesai saatleri içinde, biraz da gergin olduğu belki işlerin ters gittiği bir ana denk gelmiş olmalıyım. Kim olduğumu, kitaptan bahsettiğimi anlayana kadar zaman geçti, ama anladığı anda sesindeki değişimi duymak çok çarpmıştı beni. “Gerçek hayat”tan günlük hayhuydan uzaklaştığı anda, kıymetli bir hatıraya dair konuşmaya başlayan bir insanın özeni, sakinliğiyle bambaşka birine dönüştü, kelimelerini özenle seçti; sorunu çözdük, telefonu kapadık.
O konuşmadan sonra bu fotoğrafa uzun uzun baktığımı hatırlıyorum. Mustafa Güneri’nin kamerayı ayarlayarak çocukların arkasında koştuğu bir an bu. Gülümseyen çocuklar, o an dikkati dağılanlar, bir yanındakine bakanlar, kucakta ağlayan biri ve o en sağda ayakta duran: Tam da öğretmenine bir şey derken yakalanmış fotoğrafa. Çok güzel fotoğraf, Mustafa Güneri çok iyi fotoğrafçıymış. Tüm kitaba dair bir ara uzun uzun yazmak, daha çok fotoğrafı size göstermek istiyorum. Şimdi bunu dün 23 Nisan olduğu, buradaki çocuklar güldüğü için paylaşıyorum sizinle.
