Zeki Demirkubuz’un 3. Sayfa filminden bu sahne. Sinema tarihimizdeki en sevimli sahnelerden biri olabilir.
Çocuklardan biri sofra başında dönüp bir anlığına kameraya bakıyor (bunu söylediğim çok iyi oldu). Ama işte o baktığı yerde kamera ve başka bir şey daha var: Bir televizyon. Televizyon ekranında da o günlerde çok meşhur olan bir kadın programı var. Hani neydi kısa, siyah saçlı bir kadın vardı, avukat mıydı hatta? Adı Ayşe, soyadını hatırlamıyorum. Biraz eli maşalı bir kadın, biraz konuklarına şefkat gösteriyordu, biraz hırpalıyordu. Adının Ayşe olduğuna eminim, Egesoy olabilir (yok o spikerdi).
Sizin için gifini de yaptım sevgili 5harfliler. Bir anlığına hayatta ne yaptığınızı, rolünüzü unutup kameraya bakmanızı diliyorum (ve bu dilekle aslında neyi kast ettiğimi bildiğimden pek emin değilim) İyi birşeyler.
Bu da böyle olsun, ne yapalım. Hayat!
