Kendine mizah dergilerinde yer bulabilen çizgi romancılığın geleceği nedir? Türkiye’de çizgi romancılık yapmak neden zor?
Sanat ve zanaat arasındaki ayrımlar bulanıklaşmaya başladı. Bana kalırsa bu bulanıklaşma, üretimdeki çeşitlenme ve yenilikler, beraberinde sanata erişim açısından bir demokratikleşme de getiriyor.
Serbest çalışan kadın çizgi romancılar, neden yaptıkları işleri neredeyse tamamen internet üzerinden satıyorlar? İnternet, sanat üretimine ve sanatçı-okur ilişkilerine ne tür olanaklar sağlıyor?