Kürtaj meselesi 1970’lerde evanjeliklerin pek de umrunda değildi. Zira onlar evanjelik kurumlarda ırk ayrımcılığını savunmak için örgütlenmekle meşguldü, kürtaj yasağını ise sırf gerçek hedeflerinden daha “yenir yutulur” olduğu için sahiplendiler.
Beyaz olmayan kadınlar ve marjinalleştirilmiş diğer insanlar çok uzun süredir travma ve keder hikâyelerini kusup durdular. Hikâyelerimizi anlatmayı ve empati dilenmeyi bırakıp yalnızca sistemik değişiklikler talep etmenin vakti geldi.