Ateş açmadan önce erkeklerin sınıftan çıkmasını isteyen katil, kadın mühendislik öğrencilerini kendi hayatındaki başarısızlıklar için suçluyordu.
Burt Reynolds’ın bu sene açık artırmaya çıkardığı eşyalarından bir resim. Olası bir nükleer kıyamet sırasında güçlü kalmamızı, yüzümüzden gülümsemeyi hiç eksiltmemezi ve şakağımızdan fırlayan Burt Reynolds’larımıza sahip çıkmamızı öğütlüyor… galiba. Koleksiyondan bazı diğer eserler: (Kaynak: link)
Bunu nasıl yazacaksın bilmiyorum ama… Bir ses duydum, böyle ÇIP ÇIP ÇIP ÇIP ÇIP diye bir ses.
“Katillerin suçsuz bulunması hata değil. Bu cinayetlerin kirlettiği, lekelediği ya da gölgelediği erdemli bir öz Amerika yok. Amerika bu. Amerika’nın işi bu.”
Yeni bir gün, yeni bir şarkı listesi: Kate Bush’un müziğine giriş.
Birleşmiş Milletler Dünya Gıda Programı’nın Suriyeli mülteciler için acil bir kampanyası var.
Ben ne biçim bir kadındım. Neden müteşekkir kalmayı, uysalca gülümsemeyi, GG’nin koluna girip ‘çok mersi bay GG, bu sabah bende bir şapşallık var, zaten arabalardan oldum olası korkmuşumdur.’ demeyi beceremiyordum?
Haberlerde suçluya değil, öldürülen, yaralanan, tecavüz edilen kadına bakıyoruz. Şiddetin uygulayıcıları ise resimsiz, isimsiz, silüetsiz, uzak ve flu figürler olarak varolmaya devam ediyorlar.