Ensesinden vurulup düşen Tahir Elçi’nin yerde yatan fotoğrafını görüp Hrant Dink’i anmayan var mı? Hrant Dink davasında tetiği çekenler hemen bulundu, ama cinayeti kimin azmettirdiği aradan geçen sekiz senede tam anlamıyla aydınlatılmadı. Bu faili meçhul cinayetten sekiz sene sonra, Türkan Elçi’nin eşinin cenaze töreninde okuduğu mektup da Rakel Dink’in hafızalarımıza kazınan, bazı satırlarını tekrarlaya tekrarlaya ezberlediğimiz konuşmasını hatırlatıyor. Rakel Dink, “bir bebekten bir katil yaratan karanlık sorgulanmadan hiçbir şey yapılamaz kardeşlerim” demişti, hepimiz biliyoruz. Peki bu cümleyi ezberledik de ne oldu? “Hrant bugün Türkiye’de milat yaptı” demişti. Hrant Dink’in yüz binlerin katıldığı cenazesi gerçekten de Türkiye’de Ermeni olmanın ne anlama geldiğinin konuşulması açısından, Türkler ile Ermeniler arasındaki ilişkiler açısından bir dönüm noktası olmuştu. Elçi cinayetinin ardından yapılan yorumlara bakınca, barış için hayatını ortaya koyan bir insanın ölümünün, sayıları az da olsa insanları bir araya getireceği gibi çaresiz bir ümide tutunmak bile güç görünüyor. Belki de 2007’de başka herkesin ne düşündüğüne bugünkü gibi bir erişimimiz olmadığından, ama belki de aradan geçen sürede bu karanlıkları delmek için yeterince çalışmadığımızdan. Hakikati ayakta tutması gereken kurumlardaki, yani yargıdaki, eğitimdeki, basındaki çürümüşlüğü gidermeden bu karanlık nasıl aydınlanacak?
Rakel Dink, eşinin cenazesinde gökyüzüne doğru bir güvercin uçurmuştu. Maalesef güvercinler çoğalmadı. Türkan Elçi, eşinin ağzından yazdığı metinde ‘geldiğim yerde epi topu bir avuç güvercin vardı. Kartallar, şahinler, leş kargaları kol geziyordu’ diyor. Gerisi de şöyle:
“Onu faili meçhuller ordusu karşılayacak. Kendini her zamanki gibi nezaketle tanıtmaya çalışırken onlar da ‘seni bütün faili meçhuller bütün alem tanır. Senin bize bir ömür hakkın geçti. Biz seni buradan izledik, bizim gibi faili meçhullere bir ömür adadın’ diyecekler.
Ona soracaklar ‘sen geldin kaldı mı senin gibi kınalı güvercinler.’ Tahir Elçi’nin o zaman gülümseyen yüzüne bir akşam inecek ‘valla ne diyeyim geldiğim yerde epi topu bir avuç güvercin vardı. Kartallar, şahinler leş kargaları kol geziyordu’ diyecek.
Ona diyecekler ‘sen bizi savundun ya seni kim savunacak.’ ‘Arkamda eşim var, benim gibi düşünen arkadaşlarım var.’ Bir de diyecek ki bugün dilekçe verdim yurt dışına çıkış yasağım kalktı, artık özgürüm, kıtaları, denizleri fersah fersah gezebilirim. Hakkımda açılan duruşma ileriki tarihe ertelenmiş olsa da hakkımı savunmak için hazır bulunacağım.
Bütün faili meçhuller onu bağırlarına basacak minnetle ağırlayacak.
Dört Ayaklı Minare’nin en tepesine konacağım, tarih anlayacak beni. Kirli medya, beni tehdit eden televizyonlar, beni hedef gösteren gazeteler hoşçakalın. Beni anlamayanlar, beni anlamak istemeyenler dudak bükünler hoşçakalın. Geçtiğim işkence tezgahları hoşçakalın. Sahillere vurulmuş bebekler hoşçakalın. Faili meçhullerin yetimleri hoşçakalın. Beni sevenler, destekleyenler hoşçakalın. Çocuklarım, eşim hoşçakalın diyecek.”
Hoşçakal Tahir Elçi. Barışa olan inancının hakkını vermek geride kalanlara nasip olsun.
