Çok güzel ve çok hüzünlü değil mi? “Ne güzel günlermiş, siyah beyaz ve naif” değil tabi. Nostalji sevgisi hiç değil.
Ama şu fotoğrafa bakınca… Bu en afili, en hınzır lafı/sloganı bulup kendi zekasından ve komikliğinden içi gıdıklanarak tebrikleri kabul etme zamanlarında… Twitter’dan, Gezi’den sonra… Sözü sanki birbirimize kafalarımızın üstünden çıkan baloncuklarda iletiyormuşuz gibi poz poz muhabbetlerden sonra… Yani bugün. Şu fotoğrafı görünce “nasıl da yorulmuşum” demediniz mi?
Ben dedim. Yorulmuşum hakkaten.
