AppStore’da alışverişe çıktım. En İyiler listesinde BİR DİŞİ ORDUSUNU AYAĞIMA GETİRECEK aplikasyonu 1.99 teleye bulacağımı nereden bilirdim? Açılın bezelyeden bezen zombiler, rakibiniz geldi. Tıkladım.
Güven en önemli silahtır. Kız tavlama ise bildiğiniz gibi taraflardan birinin ölü olmasının işleri epey kolaylaştıracağı bir alan. O yüzden güven silahınızı kuşanın. Ya aslında en önemli silah silah değil mi? Böyle şeyler gördüğüm zaman hemen lafın sahibinin en önemli silah olan silahı kendine doğrultmasını isterken buluyorum kendimi. Özellikle daha bugün toplu taşımada önümde bir eşşoğleşşeğin kaş ve gözleriyle arkadaşlarına çeşitli BAKIN hareketleri yaparak vagondaki etekli bacaklara işaret etmesi, kadınların bir gözüne, bir bacaklarına, bir saçına nasıl baktığını gördükten sonra bu bakış eşittir güven meselesi çok güzel denk geldi. Adamın halindeki, tavrındaki zavallılığı, kendinden kopukluğu aklımdan silemiyorum, sanki iğrenç bir data havuzuna veri topluyormuş, bakmadığı her an bir tür kayıp yaşayacakmış gibi panikle, vantuzlu bir arzuyla vagondaki üç kadına kendini öyle rahatsız ve yersiz hissettirdi ki, tam yanımda oturan etekli kadın koltuğunda ancak benim hissedebileceğim bir tedirginlikle hareket etmeye, bacaklarının açısını değiştirmeye, ceketini çekiştirmeye başladı. Böyle bir rezalete kimin, nasıl hakkı olabilir?
Madem yalnızca bakışın ne kadar fena hissettirebildiğini anlatamıyoruz, bir tür uygarlık ve nefes alanı egzersizi olarak ne yapalım, üç saniye, dört saniye kuralı mı getirelim ve karşılıklı mutabık olalım? Bir kaç saniyeden sonra karşındakine dik dik, yiyecekmiş bakmanın bir tür azaltma ve rahatsız etme biçimi olduğunda anlaşalım mı? Saniyesiz süresiz, karşındakine dik dik, yiyecekmiş bakmanın bir tür azaltma ve rahatsız etme biçimi olduğunda anlaşalım mı? Peki karşıdakinin ne zaman rahatsız olduğunu kesinlikle anlayamayacakları varsayımı erkekler için çok aşağılayıcı değil mi?
Az önce anlattığım türden yapışkan, vazgeçmeyen bakışın insana kendini ne kadar rahatsız, uçuşan saç telini bile kontrol etmek istediğin bir hiperfarkındalık yarattığını hatırladıkça sinirden hastalanacak gibi oluyorum. Bir de bu durumu köpürten 1.99 TL’lik aplikasyon olması… Azaltan, mıncıklayan ve yalayan bu iğrenç bakışın verdiği rahatsızlığı anlatmak güç. Güç olmayan kısmı ise bu bakışın kendine güvenle filan kesinlikle alakalı olmadığıın altını çizmek. Bilakis. Bu bakışı defalarca ısrarla uzaktan izlemiş biri olarak bu erkeklerin süreç boyunca duyularına güvenemeyen, tedirgin, vıcık vıcık bir deniz canlısına benzediğini rahatlıkla söyleyebilirim.
Sahne sanatının kralı bile kendini az kontrol etmeyince Hodor’a dönmüş. Kendine güven bu mu?
Kendine güvenen herhangi biri neden cevapsız bir ilgiyi dakikalarca aptal bakışlarla uyandırmaya çalışır?
Çünkü bu gibi gerizekalının gerizekalısı kaynaklara göre kadınlar zorlanmayı severler:
Götleğe bak ya, kaynak da veriyor. Anana babana ortaokul öğretmenine de teşekkür et bari ağlayarak. Seni o yetişkin sertifika kurslarına gönderirken en büyük umutları da bunu başarmandı zaten.
Daha ne diyeyim. Cehenneme dönen metro yolculuğundan hayattan kopmak için bakılan app store’a kadar durum aynı. Erkek cinsi hakettiği saygıyı görmek için bu sapık kuzenleri lağvetmek zo run da.
