Sibel Egemen ve Füsun Önal'dan payete, mimiğe ve mor renge dair doktora niteliğinde çalışma...
Füsun Önal ve Sibel Egemen Google’a şarkı söylemişler zamanında:
“AYAYAYAY her şeyi o biliyor, ne söylesem hemen olmaz diyor, gökyüzü maviyse, o biliyor” gibi heyecanlı bir dörtlükle başlayan bu şarkı yoğun mimik kullanımı, huruhuruhuru düdük fırtınası gibi öğelerle kendini klasik ligine ışınlıyor hemen. İlk izleyişten sonra başa alıp bu sefer arkadaki bacaksızlara odaklanarak izlemenizi şiddetle tavsiye ederim. O kadar, o kadar hiçbir şeyden haberleri yok ki. Otobüs durağında gibiler.
Sanatçı Hannah Black'in siyah bir çocuk cesedini tasvir eden sanat eserinin var oluşunu ve sergilenmesini eleştirdiği açık mektubundan hareketle: "onurlandırmak" ve "lafı ağzına tıkmak" arasındaki ince çizgi nerede durur?
Cambridge Üniversitesi Klasikler Profesörü Mary Beard'ın konuşması: Kadınlar Antik Yunan'dan bugüne güçle nasıl ilişkilendi?
Renate Bertlmann, 1970’lerde bir çok çağdaşı gibi 1968’in devrimci atmosferi ve ikinci dalga feminizmin gücüyle kadın bedenini bir kutlama ve devrim aracı olarak yeniden kurgulayan eserler üretmiş.
Vintage sarısı, yalnızca çözülmüş meselelere, başarıyla alınmış haklara mı değer?
